İSA BEY CAMİİ MEZAR TAŞLARI – SELÇUK / İZMİR

   1374-75 yılında Aydınoğulları’ndan İsa Bey tarafından Ayasuluk Tepesi’ne Mimar Şamlı Dımışklıoğlu Ali’ye inşa ettirilmiştir. Artemis Tapınağı ile Saint Jean Kilisesi arasında yer almaktadır. Anadolu cami mimarisinin ilk örneklerini sergileyen camide zengin süslemeler ve çiniler vardır. 19. Yüzyılda kervansaray olarak da kullanılmıştır. İsa Bey Cami en eski ve gösterişli bir eserdir. İki giriş kapısı vardır. Cami kubbeli ve gösterişlidir. Çinilerle süslüdürler. İbadete açıktır. İki minareli olan caminin bir minaresi depremde yıkılmıştır.

  Selçuk, 1914 yılına kadar “Ayasuluk” (Hagios Theologos-Tanrının buyruklarının yazıcısı Havari Yuhanna) olarak anılan ilçe, İttihat ve Terakki Hükümeti’nin bir gecede karara bağladığı “Anadolu’daki yerleşim yeri adlarının millileştirilmesi” önerisi gereğince “Selçuk” olarak adlandırılmıştır. Selçuk adının nereden esinlenilerek konulduğu bilinmemektedir. Roma, Bizans, Beylikler Dönemi eserlerinin yoğun olarak görüldüğü ilçe, 1426 yılında tamamen Osmanlı İmparatorluğu’nun hâkimiyetine girmiş dolayısıyla Selçuklu Devleti’nin hâkimiyeti hiçbir zaman yaşanmamıştır.

  İsim karmaşası 1914-1918 yılları arasında devam etmiş,  1922 yılında Söke’den gelen Akıncı Birlikleri tarafından Yunan işgali sonlandırılınca bu kez Akıncılar (Nahiye) olarak anılmaya başlamıştır. Daha sonra tekrar Selçuk adını almıştır. Bazı kaynaklarda yerleşim yerinin adının Akça-Abad-Akçabed-Viranşehir gibi isimlendirmelerine rastlansa bunlara pek itibar etmemek gerekir. Ancak 1914 yılında Selçuk olarak anıldığı kesindir. İsa Bey Camii bahçesinde bulunan Osmanlı mezar taşlarından birinde “Selçuk Nahiye Müdürü Ali Rıza Bey’in kızı Cahide” ifadesi açıkça okunmaktadır.