ŞAHUBAN HATUN MEDRESESİ – GÖLMARMARA – MANİSA

Medrese Gölmarmara Merkez ilçe Gaziler Caddesindedir. XV. yüzyıl Osmanlı Dönemi Cami ve imaretten oluşan külliyeye dâhil yapıdır. Banisi San İbrahim Paşa’nın kızı Şahuban Hatun.

Oktay Aslanapa, L Dünya Savaşına kadar bu medresede eğitim verildiğini, 1927’de yıktı- nldığını ifade etmektedir. Genel olarak karşılıklı iki sıra odalardan oluştuğunu ve sokağa bakan eğimli tarafın altına dükkânların yerleştirilmesiyle çift katlı düzenlendiğini belirtmektedir. Günümüze bu medreseden çok az bölüm, tonozla örtülü bir mekânla bitişiğindeki daha harap durumdaki ikinci mekân ulaşabilmiştir.

Kuzeyde, kuzey güney doğrultusunda dikdörtgen planlı sivri beşik tonozla örtülü mekân yer almıştır. Güneyde bu mekânın önünde, yine sivri beşik tonozlu bir eyvan bulunmaktadır. Mekânın güney duvarı tamamen yıkılmış, içi toprak, molozla dolmuş, bu nedenle yapı tam olarak belirlenememektedir. Eyvanın doğu ve batı duvarlarında birer çökertme görülmektedir

Eyvandan kapalı mekâna geçiş eksenden batıya kaymış bir kapı ile sağlanmaktadır. Aynca yine eyvanın kuzeyinde eksenden doğuya kaymış sivri kemerli alınlığa sahip dikdörtgen bir pencere açıklığı bulunmaktadır. Bu pencere örülerek kapatılmıştır. Dikdörtgen planlı kapalı mekânın kuzey duvarında eksenden doğuya kaymış yuvarlak bir niş, doğu duvarında ise eksende büyük bir ocak nişi yer almıştır. Ocak nişinin iki tarafında sivri kemerli alınlıklara sahip birer dikdörtgen pencere açıklığı görülmektedir. Bu mekânın kuzey ve batı duvarlarında herhangi bir açıklık bulunmamaktadır.

Yapıda kaba yonu taş ve tuğlalarla almaşık örgü görülmektedir. Kemer ve tonoz örgülerde sadece tuğla kullanılmıştır.

KAYNAK: MANİSA KÜLTÜR VARLIKLARI ENVANTERİ